Kom en eet.
De roes van dood
was niet verdwenen
verlatenheid lag op hun bord
Zij gingen vissen
’t oude beroep weer
’t gevoel dat er nog veel aan schort.
Een lange nacht
geen vis gevangen
die onbekende op het strand
vragend om toespijs
Nee verkopen,
gooi ’t net uit aan de and’re kant.
Vol vissen dan
iets deed verklaren
Hij is het die ons maaltijd schenkt.
Kom en eet
symbolisch samen
waarin een and’re toekomst wenkt.
Waar samen eten
gaat verdiepen
Hem zien plots als het Levend brood
vervalt voelbaar de
oppervlakkigheid
komt er een keer in aardse nood.
Zo mogen wij
te samen eten
vierend de vreugde, als wel bij rouw
toenadering schenken
samen delen
hernieuwd houvast proeven in trouw.
Onenigheid al
etend cleanen
te samen zittend , hoe dan ook
in het besef
elkaar te voeden
blij in ’t genade van Hem dook.
th