In een verdonkerde schaduw spook ik rond.
Verlucht de ruimte,
want ik voel me verstikt.
Dagelijks vecht ik met emoties.
Dromen,
die nooit werkelijkheid kunnen worden.
Misschien,
mischien is er een wereld zonder zorgen.
Maar ik leef in een eigen wereld,
in een eigen tijdperk.
Dit is mijn generatie.