Onrust
Onrustige gedachten
overschaduwen de dag
weet niet wat te verwachten
Innerlijke rust ontnomen
net hervonden
stukgeslagen dromen
Voorbij kruipen de dagen
leeg en eindeloos
voelt je terneergeslagen
Kijkend om je heen
ogen zien slechts aardse zaken
Intens alleen
Stromende tranen
die ongeremd
een weg banen
Een weg ver van het alledaagse leven
de stilte zoekend
al is het maar voor even
In die stilte bid ik tot de Heer
altijd aanwezig
zich nimmer van mij keert
Een luisterend oor voor wie tot Hem spreekt
geduldig, aandachtig,
de onrust doorbreekt…