Gott ist Tot
Onze maatschappij, historisch samengeklit
Gemeenschap en doel verbonden
onder Geloof geweven.
Gott ist Tot
De kern van ons Geloof
niet het belichamen van het ontastbare
maar
het beleven van gemeenschappelijkheid
een verklaring voor het onverklaarbare
verbondenheid en zin
geestelijke rust.
Gott ist Tot
De verbrokkeling
reeds jaren ingezet
in onze als maar kleiner worden cocon
afgezonderd van de Mens
de normen van onze geschiedenis
ooit zo hard voor gezwoegd
vervaagd.
Gott ist Tot
Zonder doel
waar gaan we naartoe?
Ik weet het niet.
Noot: Dit gedicht is geen pleidooi voor godsdienst, maar voor de gemeenschap en waarden die uit geloof zijn ontstaan. Geloof is niet verbonden aan bevolking noch cultuur, het is voor mij zelf niet verbonden aan godsbeleving. Het gaat om onze gemeenschap die we alsmaar meer zien vervagen doordat er geen gezamenlijk doel meer is. Geen mortel om onze maatschappij samen te houden.