nog is het ijs te dun er speelt winter in bevroren takken die wit besneeuwd naar de hemel reiken je lach wolkt in de heldere lucht stralend jagen blauwe kijkers sombere gedachten op de vlucht nog is het ijs te dun om jouw bestaan te dragen ik ken je angsten die om hulp en bescherming vragen jij danst door de dagen met de constante pijn van er plotseling niet meer kunnen of te mogen zijn maar licht van zon en sneeuw zijn de schaduwen te veel laten jou voor even weer intens genieten van het leven wil melker 11/01/2016