Op het podium staat een jonge meid die lacht,
het is haar woede die zich uit in kracht.
Mensen kijken vol bewondering,
wat een power komt er uit dat kleine ding.
Nu kijk ik zelf vol ongeloof naar de beelden
en denk aan de gedachten die destijds in mijn hoofd speelden.
Zonder al die gedachten en pijn,
zou ik nooit zo’ n goede danseres geweest zijn.
Als ik nu op het podium sta weet ik mij geen houding te geven,
als ik goed wil dansen, moet ik al die pijn herleven.
Ik heb ervoor gekozen dat niet meer te doen,
ik wil niet terug denken aan toen.