Gewoon.
Waar het gewoon
vergaan tot ’t ongewone
de daagse tred volkomen onderbrak
komt het besef
hoe rijk ’t gewone
woont onder ’t dagelijks dak.
Wat gister kon
is ons vandaag ontnomen
’t slaat in als bom, alles ontwricht
je hunkert naar
vernieuwd vermogen
’t gebed klinkt vol als tegenwicht.
Wat kunnen wij
binnen ’t gewone
veel tijd verspillen , zonder nut
ons druk maken
om onbenulligheden
volkomen dagen , wel beschut.
Zoveel zijn er door
eenzaamheid omgeven
die dagen vullen stil en alleen
gevoel’s verplicht
verpleeghuizen bezoeken
waar alles al verloren scheen.
Zelf neergeveld
in niet meer kunnen
zo hunkeren naar jaren van weleer
of vechten tegen
ziekte bedreiging
soms denken , Heer, ik wil niet meer.
Wat kan gewoon zijn
dan bijzonder worden
waar wij het zien, ontdekken als een wenk
dat ik het oppak
in een dankbaar weten
Geweldig dat verkregen Gods geschenk.
Th.