Ze zat daar met die éne jongen
hij had haar hart gestolen
uren praten, kijken naar elkaar
maar haar gevoelens, jaren en jaren verscholen
Vlinders in haar buik
maar niemand mocht het weten
vertellen, kon ze echt niet
dat het eigenlijk ‘liefde’ zou heten
Verliefd op die éne jongen
jaren heeft ze van hem gedroomd
tot ze hem uit haar hoofd kon zetten
na die vele tranen die hebben gestroomd
Nooit heeft ze hem kunnen krijgen
die éne fout, door te zwijgen, dat moment
kon ze de tijd maar terugdraaien
dan kon ze hem zeggen: “jij bent mijn liefde, een lieve vent”
Maar dat heeft ze niet gedaan
jaren later heeft ze nog zoveel spijt
ze had hem kunnen krijgen
maar ze is de enige die nu lijdt
Ze zal hem nooit meer zien
het is verleden tijd
ze zal het nooit weten:
maar misschien dacht hij dat moment ook:
“wat is dit een leuke en lieve meid”
*uitleg onder het gedicht*