jij spiegelt gemis ik heb verbaasd de duiven zien stijgen langzaam verdwijnend in einders naar keuze nadat armen zacht wiegend wuifden handen met vingers als teken gekruist ja jij was thuis ver van applaus dat ik mocht oogsten uit onze woorden zinnen en strofen wij hebben alles gedeeld behalve het leven dat wiel spaakte en werkt op deze momenten echt tegen jij spiegelt gemis van de hand op je schouder maar je weet dat mijn warmte er is al voelt die misschien op afstand wat kouder wil melker 12/10/2014