Hoe kan het dat.
Ik begrijp het niet,
hoe kan het dat...
Ik ga dit gedicht,
ook zo maar noemen.
Noem het een lied,
hoe kan het dat...
Ik ga het licht,
voor jou benoemen.
Hoe kan het dat,
Dingen rond lopen.
Acties die mensen nemen,
Of voor geschoteld krijgen door het leven.
Hoe kan het dat,
ik het niet kan ontlopen.
Weg rennen kneem de benen,
maar die pijn wil ik mijn hart niet geven.
Hoe kan het dat,
ik zeg dat ik het begrijp,
of dingen zie,
en ook zeker weet dat ik het goed heb.
Hoe kan het dat,
ik het dan toch niet begrijp,
snap het gewoon niet,
ik weet ook niet wat ik heb.
Leg me uit,
hoe kan het dat,
ik het laatste jaar,
alleen maar meiden ontmoet,
geboren in de maand april,
allen rond jou geboorten dag.
allen dezelfde leeftijd,
allen leuk,
maar niet zoals jij.
Hoe kan het dat,
je zo van me af dreef.
Hoe kan het dat,
hoe kan het dat.
vraag het me af,
stel je eens voor,
ik wist het ook gewoon wel.
dan had het nu anders geweest.
Hoe kan het dat,
ik elke keer weer die klap krijg,
elke keer weer geconfronteerd wordt,
maar ik zwijg,
hou het altijd kort,
en dat ben ik zat.
Hoe kan het dat,
ik het weet,
maar niet weet,
wat aan te doen.
Hoe kan het dat,
ik mij deze vraag stel,
terwijl ik het weet,
maar niks aan doe.
Hoe kan het dat,
ik er niks doe,
terwijl ik dat wel moet doen,
omdat dat beter zou zijn.
Hoe kan het dat,
ik er wat aan wil doen,
maar dan vraag ik mezelf weer.
Hoe kan het dat,
elke meid na jou,
iets heeft,
wat jij ook heb.
Hoe kan het dat,
ik elke keer jou,
weer zie door iets wat ik beleef,
alsof ik tijd in de hand heb.
Hoe kan het dat,
zou je het zeggen,
kan jij het uitleggen.
hoe het,
of
kan dat.