Slaan als ze sloeg gaf ieder aandacht ging aller aandacht naar haar naar het einde van de dag leek ze harder en luider te slaan men kende haar in de wijk haar robuust uiterlijk sloeg aan ze was regelmatig en niet zuinig het leek op een verplichting sommigen moesten haar niet anderen wilden haar niet kwijt haar vasthoudendheid werd gedoogd al vond men het slaan wat ouderwets haar gouden oog blonk in de zon ze leek alles te volgen in de wijk bij begrafenis of huwelijk was ze er bij ’s middags zorgde ze voor rust op een dag had men haar weg gehaald gans de wijk was heel ontreddert de kerktoren stond er verweesd bij dagen later hoorde men weer de slagen ela