Het donker van m'n huis schijnt me schril in mijn gezicht Ook de kou klapt als een muur tegen me aan De stilte schreeuwt hard en doet zeer aan m'n oren Ik ga zitten met een brok in m'n keel Het is me al te lang teveel Ik draai m'n routine als de automatische piloot Ik leef niet meer ik ben half dood