Hoe kan het raar zijn
het leven gaat ook gewoon door.
Je hoeft niets te laten
zeggen we in koor.
Zolang wij niet weten
wanneer we afscheid nemen van je zus.
Zijn de doorgaande afspraken,
compleet onder voorbehoud dus.
Het gevoel dat niets meer zou mogen,
waar komt dat nu vandaan?
Wie zegt dat jou leven,
niet door mag blijven gaan.
Het rouwproces is voor de een
anders dan een ander persoon.
De een huilt tranen met tuiten,
de ander blijft normaal doen gewoon.
Al zou je willen dat ze nog,
bij ons was gebleven.
Het moest zo zijn ,
in haar korte leven.
Voor ons blijft dat leven verbonden
met wat wij doen en wie wij zijn.
Wanneer je nou stopt met ondernemen,
sta je voor de rest van de jouwe aan de zijlijn.
Dus ondanks onze gevoel
van rouw en eenzaamheid
Onderneem ga door en geniet
vooral van je eigen tijd.
Het leven gaat zeker door
voor ons die achter zijn gebleven
Dat is alleen soms zo een
verrekte vreselijk gegeven.