Voetstappen van mijn vader…
Leer me lopen in verwondering,
eer het traject waarop ik mag gaan.
Hef me naar ontelbare hemelse oorden,
toon me de berg waarop ik kan staan.
De afdrukken die ze hebben achtergelaten
wijzen me de weg, in het duister hopen,
overleven, over verlaten straten,
op zoek naar vragen zonder antwoorden
ik heb nog een drukke snelweg te belopen.
Breng me naar het doel dat jij voor ogen had,
leidt me langs de valkuilen des leven
effen het eindeloze kromme pad
en ik zal voor altijd in jouw naam verder leven.
Ik zal waarschijnlijk ook wel open deuren intrappen,
het spoor bijster zijn en regels negeren.
Maar mocht ik ooit echt verloren lopen pa,
dan volg ik wel weer jouw voetstappen,
die zullen me het dwalen opnieuw afleren…
esteban 17 juni 2021