En toen was het stil…
De violiste is bloednerveus. Voor het eerst gaat ze voor publiek haar eigen compositie spelen. Als de laatste tonen zijn weggestorven, volgt er een oorverdovende stilte.
Dan barst een daverend, minutenlang applaus los. Ze huilt en lacht tegelijk.
Achteraf bekeken was dit de mooiste stilte, die ze ooit heeft gehoord.