Afscheid. De kerk stroomt vol Wachtende mensen Corona eist afstand die voelbaar is Gelaten stromen wij mee in deze optocht gelatenheid proeft als gemis. Er staat een volle Bak met pennen Als je getekend hebt leg je hem in kartonnen doos Vervolgens weer ontsmet Terug in de standaard Waar men een willekeurige pen uitkoos. Dan kruipt de rij Langzaam naar voren Tot aan de opgestelde rij Van de bekenden Die je niet aan mag raken Knipogend met een Gekunsteld woordje loop je jouw dierbaren voorbij. De dienst is lang de banken knellen Je ziet niet veel , de woorden vloeien voort het is geen afscheid zoals wij begeren Wij namen afscheid , dat is wel akkoord. th