Soms
heel soms
loop ik in gedachten terug
naar het leven ver geleden
de eerste stap op weg gezet
het kruispunt van
herinneringen
een toegedicht gekleurd palet
ik ga wat toen verstreken was
in weemoed her betreden
meteen zie ik mijn kamer weer
die ik met broers moest delen
de bedden opgestapeld
de groei aaneengeschakeld
om met hun trots verworven
in jeugd zo rond gezworven
onbevangenheid te spelen
de buren naastgelegen
hun dochters even oud als wij
we tikten bordjes met een bal
tot waar het stralen in
gelach
de zomer van haar warmte stal
in onbeperkt genieten
we moesten veel
met weinig doen
maar hadden samen veel
kredieten
en nu
zie ik de jeugd
in luxe zo verloren
dwalend in het ongewis
in jaren van ontkend gemis
met vrienden aan hun oren
weemoed
hangen aan
het is niet altijd even goed
maar soms
heel soms
mis ik die gloed
van zomers die vergleden
uit stukjes van saamhorigheid
gesneden
mijn wegen zijn al deels
verlopen
maar mocht ik voor een ander kruispunt
staan
mijn eigen wens daar laten
gaan
wil ik het nu
in vroeger dopen