Nacht zonder maanlicht
In een nacht zonder maanlicht
leunde ik tegen stilgevallen lucht
volgde een staartster
naar daar waar het geluk bloeit
en bad,
vroeg eenzaamheid te sterven
het lege te stoppen
omdat de liefde overleden
daar gelukkig is
wilde geen tranen meer
rollend over wangen
die eindigden in mijn mond
ze waren zo bitter
zag eindelijk lotussen
hun vleugels open vouwen
de eenzaamheid
heb ik in stilte begraven
de zoete liefde
leeft voort in mijn hart
Anneke