Dat kan tellen Met geen één van de twee ging ze uiteindelijk in zee want voor ons Mie minstens drie zelfs vier kon nog net hoe meer zielen hoe meer pret ze was heel frivool veel op de dool van niks gene schrik altijd in haar schik doch, ze had een hart van goud ze bleef jong, ook al werd ze oud ze wist wat liefkozen was en wat er zorgen genas eigenlijk was ons Mie gewoon een genie