En waar,
waar breng je me heen..?
Met welke wind,
die ik in elke vezel,
van die diepte vind,
voer jij me langs mijn ziel..
Weet je niet,
hoe hard ik langs,
mijn eigen tranen viel..?
Kerst..
Lichtjes langs de straat.
Een echo die nog steeds,
de holte van bezinning,
in de nacht weerkaatst.
Even,
sta ik stil..
Stil, bij alles, wat ooit was.
Mijn vader, moeder,
de warmte, zo weerkaatsend,
in het zilver van het kerst,
geblazen glas.
De geur van vroeger,
van dennenhout,
van gouden slingers dat het rijke,
in mijn hart,
vast houdt..
Waar,
waar breng je me,
toch altijd heen,,?
Met Kerst,
dit Kerst, gevoel..
Die boom,
met wortels,
slechts van mij..
De sterren blinken,
schieten in de nacht voorbij.
Mijn adem vriest,
mijn tranen zijn voor even,
waar de tijd voor kiest.
Ik laat ze,
slechts als spiegels,
in mij vrij..
-