Wintermelodie
Sneeuwvlokken dansen in 't gele licht
van starre straatlantarens
een zacht ballet dat geruisloos neerdaalt
als fonkelende juwelen vol pracht-
om te sterven op grijze straatplaveien.
Geen mens heeft oog voor deze pracht
wanneer zij de wereld ingaan.
Gedoken in hun warme ochtendjassen
als pionnen op het dagelijks schaakbord-
naamloos hun schimmig doel najagen.
De natuur is tijdloos stil
en houdt vol bewondering
voor dit prachtig geweven tapijt
waarin geen enkel doel een streven is
eindeloos zijn adem in.
De lucht vol en zwanger-hunkerend
de winter koesterend in haar warme buik,
als ik aarzelend dit donzig kleed
deze witte Godenpracht betreed
met mijn trouwe vriend aan mijn zijde.
Ik wandel een straatje om-naamloos
het dagelijks ritueel en geen mens die weet
waar onze einder ligt.
Vier kleine pootjes-tekenen in deze witte pracht
opnieuw de weg naar huis
waar een warm nestje op haar wacht.
Deurne ( Antwerpen )
Willy B
30/09/2012