Uit De manke jager 115
Een nieuwe schepping
Tot zijn eigen schade
en schande. Verworden tot
kleine stukjes licht, die gauw af-
gekoeld zouden worden.
En als kleine stukjes
steen een gordel zouden
vormen, en een baan rond de
zon zouden beschrijven.
Inplaats van het on-
misbaar element te wezen,
zodat het licht van allemaal
zou blijven schijnen.
Maar ze koelden
allen af, slechts één zou
er blijven, waarvan zij allen
licht zouden krijgen.
Een nieuwe schepping
was zich aan 't voorbereiden,
waarvan de kiemen niet zichtbaar
waren. Maar dra, weldra.
Weldra was er alles
wat potentieel aanwezig was.
Reeds voor 'Er zij licht', was
het er al.
Al de voorwaarden
waren geschapen, opdat
de wezens zich zouden kunnen
herbergen. Volledig geslaagd.
Honger werd niet
geleden, want honger
knaagde op tijd. En aan voedsel
komen was geen strijd.
Toch kwam die tijd,
de manke jager werd op de
hoogte gebracht door visioenen.
De wijze van zijn tijd.
De profeet en de
behoeder, de kenner en de
genezer, en de beschermer voor
naderend onheil.
En de nieuwe schepping zou komen, met slechts één belofte.