mijn vluchtige vrijheid kom geef mij je hand in het samen ontdekken van de lege plekken in onze toch rijke geest ooit was er een intens contact met alles wat leven materie en verschijnen had maar onze werkelijkheid is zintuiglijk verschraald in onze hersenen zijn die talenten nog niet verdwenen voel hoe de eerste stromen door de neuronen van onze vingers glijden in elkaar tintelend begroeten ik zie zee in je ogen proef het zilt van jouw golven als mijn wolken je raken aan de verre horizon jij vliegt mijn vluchtige vrijheid zonder vleugels in de wind die jou krult of als storm die zuidwester brult in samen ervaren gaan wij in schepping weer de hemel evenaren kom geef mij je hand wil melker 25/11/2016