Zondagsrust.
De zondagsrust
is ingetreden
de storm van gister uitgeraasd
herschapen ligt
‘t al voor ons open
ik staar naar buiten, heel verbaast.
Is dat Heer wat
U ooit bedoelde
met zondagsrust die u ons gunt
’t gedane werk
terzijde schuiven
opdat men nu genieten kunt.
De bomen zijn
tot rust gekomen
het afgerukte blad vertaalt
van alle onrust
die plots toesloeg
die in het elders is verdwaald.
Spiegelend watervlak
beeltt onbewogen
de stilte uit , die na de storm
behaaglijk draagt
wat witte zwanen
als teken van beoogde norm.
Wat kunt U in
hernieuwd ontwaken
ons tonen wat schepping beoogt:
de stille rust
U zo te eren
waarin de mens zijn God verhoogt.
Th.