Als een vis...
Zo zou ik best ook wel eens willen zijn
zoals hem, met hem is duidelijk niets mis
hij voelt zich overal thuis.., is als een vis
en blijkbaar is hij altijd in zijn element
’t lijkt haast alsof hij niets anders kent
zo te zijn..., het lijkt me best wel fijn.
Het is alsof er niets in zijn weg staat
hij kent maar één richting..., voorwaarts
‘t behoeft slechts één slag met zijn staart
en iedere hindernis is gelijk genomen
er is altijd wel ergens een ontkomen
gelijk welke richting hij nou inslaat.
Aan zulke kunsten kan ik niet tippen
of ik zou me sterk moeten vergissen
ik blijk dus het één en ander te missen
zo’n behendigheid, om maar iets te zeggen
nee heus..., en het valt niet te weerleggen
mij lijken zo’n dingen steeds te ontglippen.
Maar komt u nu enige zieligheid voorogen
dan heeft u mij allicht verkeerd begrepen
ik ben eroverheen en ‘t kan me niet schelen
of ik nou vandaag ‘n uitweg vind, of morgen
het is echt de minste van mijn zorgen
ik raak er wel uit..., en goed overwogen.
Zolang er niets blijft hangen van de ergernis
zo lijkt het me..., is er toch niets aan de hand
beter zo..., dan te leven met ‘n amfibieverstand
ik zoek liever de essentie, die parel in zijn schelp
in alle oprechtheid, openheid..., en zeg nou zelf :
wie zou er nou willen lijken op een vis.
26 Augustus 2012