Alle spiegels aan de truck
Het vergt wat oefening om te zien
hoe te kijken in het verwarmde glas
Geen dode hoek meer bovendien
zie ik vakkundig alles hoe het was
Ik zag het onvermogen van beslissers
die visieloos hun angsten lieten dwalen
Hoorde en zag hun kapitale missers
gebukt gaand onder hun eigen falen
Bij van alles wat ze machtig waren
ontbrak een uitgesproken vertrouwen
Wist men saamhorigheid niet te vergaren
en geen solidariteit om op te bouwen
De angsten zijn als dooddoener gebleven
lieten een status aparte voor de banken
Die verliezen met onzichtbare inkt beschreven
brachten ondernemende mensen tot janken
Ik zag het spervuur van de idioten
die hun onmacht koelde met geweren
Omstanders doodschopten en schoten
nee ,niemand kon dat echt waarderen
De treinen als beul voor gepeste jeugd
waarvan de afscheidsbrieven te laat gelezen
Misschien nog wel op het leven verheugd
maar het heeft niet zo mogen wezen
Zelf zag ik de afgrond waar ik langs reed
toen mijn fysiek plots breekbaar bleek
Omdat eigen veiligheid er niet toe deed
bijna onderuit toen ik eventjes niet keek
Met elke zijweg die ik ben gepasseerd
voorrang heb verleend en soms genomen
Heb ik weer een stukje leven bijgeleerd
en op mijn huidige tussenstop aangekomen