Wie ben jij?...
Schreeuwt ze huilend...
Onbegrijpend wacht ze tevergeefs op
een niet komend antwoord terwijl
afwachtende tranen over haar
trillende onderlip rollen.
Met overslaande stem vraagt ze nogmaals,
wie?
De wanhoop zichtbaar in haar vragende
rood doorlopen natte ogen waaruit
grauwe strepen grillig over haar
wit weg getrokken wangen doen tekenen.
Ik ken jou niet meer,
doet ze snikken en
ze kijkt me radeloos vol onbegrip aan.
De wereld om mij heen onttrekt zich in
verlorenheid en verdoofd probeer ik
te zoeken naar waarom.
Starend in leegte naar vertroebelde gevoelens
voel ik, ongeduldige tranen
duwen om te gaan.
Wie ik ben?..
De stilte doet mij schrikken van
de twijfel die ik voel.
Waar vroeger zoveel zekerheid was,
herken ik nu mij zelf niet eens...