zijn laatste vacht bevroren kraken dennen wortelend in permafrost nog is er geen ontdooien ik voel je kou droom witte vachten bij het grijsblauw van je blik in ogen die de verte weten in het sneeuwblinde vergeten het universum kruisen in vertwijfeld zoeken naar wat noorderlicht als tegenwicht nog lacht de poolbeer in zijn laatste vacht onwetend welk vreselijk lot hem wacht kruiend ijs brengt smeltend de subtropen dramatisch eerder dan wij hoopten wil melker 14/11/2015