Uilengemuis Een Kerkuil vloog in de vroege nacht hij had immers al lang genoeg gewacht daar zag en voelde hij zijn eerste muis het was verdorie een vleermuis ook die had lang genoeg gewacht en vloog in de vroege nacht zullen we de buit dan maar delen wou de vleermuis aanbevelen toen ze was uitgeraasd keek de uil verbaasd wij hoeven toch helemaal geen ruil zei de wijze nogal witte Kerkuil pas maar op zei de vleermuis in een taal van ultrasoon geruis want ik eet ook uil ik at al een bleke stofuil alsook een lekkere heide uil toen lachte de Kerkuil luid met vleermuis haar buit hij kende ook wel nachtvlinders van in zijn tijd bij de padvinders dus neen beste muis ik hoef geen ruil sprak de uil let jij maar op want als mijn oren suizen pak ik zeker en vastberaden ook muizen zo at ik al Spitsmuis en ook al Bosmuis beide lachten en hadden pret alvorens hun jacht werd ingezet ze wensten elkaar nog een goede vangst wetende dat, ieder het zijn duurt ‘t langst