In de serene sfeer van jouw omgeving,vind ik weer rust.
Waar tijd betrekkelijk is en de wind door m'n haar strijkt en m'n wangen zacht kust.
Waar ik bij kan komen van de drukte van de stad,
waar alles gehaast is en waar een mens wordt gebroken als een vat.
Terug naar de oorsprong van het leven, terug naar het simpele van het bestaan.
Wat als ik niet terug kan vallen naar de boezem van de natuur.
Naar de rust van het hart van de aarde, terug naar het rustpunt van mijn bestaan.
Zal ik dan niet gebroken worden door de druk, een druk die niet ontsnappen kan en zich tegen mij keert, zodat ik word opgeconsumeerd door de menigte.
Maar hier vind mijn geest en lichaam iets dat maar weinige vinden.
Iets dat niet in geld valt uit te drukken en niemand kopen kan.
Het volledig sluimeren van alles en genieten van de wonderen der aarde.