Nog nooit was ik zo gelukkig als ik sinds de laatste jaren die wij nu samen zijn...
nooit heb ik geweten dat liefde ook in een gebaar kan zitten, al is het nog zo klein.
Voor een tweede keer heb ik jouw verlaten naar een crisisgebied , niet ver bij jouw vandaan...
ik weet het, na die eerste keer zei ik "nooit meer "maar toch, ik ben voor een tweede keer gegaan.
365 nachten was jij van mijn bed gescheiden, nu na een jaar zonder jouw weet ik zeker...
Onze relatie heeft er niet onder hoeven lijden.
Elke nacht ging ik steeds weer in mijn diepste gedachten terug naar jouw aanwezigheid, om nog een laatste nachtzoen te halen...
zelfs waneer ik je sprak bleef die ene vraag maar door mijn hoofd heen malen.
Ontelbare keren heb ik geoefend op de vraag of jij met mij trouwen wil...
Steeds kwam ik weer bedrogen uit, zonder antwoord bleef ik achter en de duisternis hield zich stil.
toch zijn al die lange nachten alleen, niet onbeloond gebleven...
Op het oefenen van die ene vraag heb jij vandaag het jawoord gegeven.
Jouw liefde voor altijd is iets wat mij, zelfs nu na 2 jaar huwelijk nog elke dag raakt...
Want alles wat jij bent is wat mij tot de gelukkigste man ter wereld maakt.
gedicht voor mijn "moontje",170599 Bosnie.