Al de mensen ik zie ze langs me heengaan, in een wereld vol met woorden, die ik niet versta.
Ik heb de kracht niet meer om ergens bij te horen, mijn innerlijke stem zegt, niet meer geloven.
Misschien is het beter dat ik deze plek verlaat, voor mij heeft het toch niet veel meer baat.
Stilletjes nu terug mijn harnas aan, terug in die gouden kooi.
Alleen, niet ongelukkig of gelukkig, maar het is er wel mooi.