's nachts word ik uit mijn bed gedreven
ik pak een mes, en staar naar de donkere nacht
het mes bij mijn pols, ik begin te beven
ik word tegengehouden door een binnenste kracht
tranen springen in mijn ogen
de dood heeft mij alweer bedrogen
bibberend van angst voor mezelf, val ik inslaap
en hoop dat ik de volgende morgen niet meer ontwaak
de dood laat zijn bedrog branden als verschrikkelijke pijn
en als ik smorgens toch weer wakker word
zie ik bloemen, allemaal verdord
wat duurt mijn leven toch te lang
een traan rolt over mijn wang
ik wil mee met de dood
meegesleurd worden in die donkere gang
kil bedrog
door de dood
laat me pijnlijk leven
ik wil dood