jouw handen die langzaam over mijn rug gaan
heen en weer, weer en heen
als we samen in een hoekje staan
te zoenen, helemaal alleen.

jouw ogen zeiden iets tegen mij
ze straalden liefde uit, tenminste dat wilde ik zien
maar nee... jij bent nu liever vrij
maar voel je dan niets voor me, ook niet misschien?

na een jaar geduld te hebben gehad
was het eindelijk gebeurd
misschien was je die avond gewoon zat
want ik ben de enige die nu treurt

waarom wilde je dan nog afspreken?
samen met mij en nog een paar
was het om je vriendin te wreken?
toen je met mij zoende, dacht je toen aan haar?

maar toen het gebeurde had je haar nog
door die avond met mij, gingen jullie uit elkaar
je wilde het al uitmaken, toch?
je zei dat tegen mij, was dat wel echt waar?

de vriendschap die we hadden, bereikte de toppen
het werd meer dan gewoon lol met z'n twee
mijn gevoelens kan ik nu veel moeilijker verstoppen
nu jij weer vrijgezel bent heb ik het er veel moeilijker mee