Vanacht weer wakker gelegen
uren heb ik gewacht
Ik kon er niet meer tegen
heb gehuild de hele nacht
Jij vertelde mij het langste is voorbij
en toen je dat had gezegd
voelde ik me weer blij
maar er moet meer over zijn
dan alleen de tijd hier thuis
er is nog meer weggeborgen pijn
er is nog meer behalve dat
uitleggen kan en lukt me niet
ik ben moe, heb het gehad
met thuis en de rest van mijn verdriet
Je liet me beloven
als het slecht ging het te laten weten
en dat ik moest blijven geloven
dat je me niet zou vergeten
Maar die belofte heb ik gebroken
Ik wist niet wat het was
heb geen hulp gezocht
ben gewoon ondergedoken
Ik wilde wel bellen, het gaat niet goed
maar dan komt de vraag
Wat is er gebeurd vandaag?
EN ik weet niet hoe ik zeggen moet:
Dat ouders me niet zien staan
of dat ik kapot ga van verdriet
Want het uitleggen van die pijn
KAN ik niet!
Thuis zou je wel begrijpen,maar die pijn
die heb ik zover weg gestopt
en als ik die niet terughaal
Zal het nooit over zijn
Maar voor het bovenhalen van dat verdriet
ben ik BANG dat durf ik niet.