drie jaar leven met een angst
op straat komen maakt mij het bangst
met de druktte om me heen word ik vaag
al die stemmen om me heen voel ik me laag
het lijkt net of ik in een doos gestopt ben
dat iedereen me aankijkt of iedereen me ken
als ik in de stad loop voel ik me hart uit mijn lijf kloppen
ik begin te zweten en te trillen in kan het niet stoppen
't gevoel dat ik flauwval en dat ik alleen sta
en elkekeer als ik verkouden ben bang zijn dat ik dood ga
angsten is waar ik mee leef al lang genoeg k wil er van af
waarom is het gekomen is het een straf?
een straf van daar boven een straf van god
ik weet niet waar vandaan maar k voel me elke dag verrot
niet op vakantie geweest drie jaar lang
alleen maar door die angst ik ben bang
iedereen gaat elk jaar lekker naar zon zee strand
ik moet het doen met de achtertuin met een badje aan de hand
niemand kan iets voor me doen en dat laat ik ze niet toe
ze vragen hoe het gaat en of ik nog durf en dan word ik moe
moe van de medelijden die ik krijg
ik heb liever dat iederen zwijg
want ik ben ook een persoon en iedereen heeft wel een angst
iedereen is weleens op z'n bangst