Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Ik had je nooit verraden
Lang hebben we
een kamer gedeeld
jij was een puber
stil en heel rustig
ik nog 'n kind
erg levenslustig
Toen jij op een dag
het huis moest verlaten
begreep ik niet waarom
had niets in de gaten
Van binnen schreeuwde ik
dat je bij me moest blijven
ik miste je woordenloos
en kon het niet omschrijven
Soms was je thuis
maar altijd heel even
dan ging je weer terug
naar je eigen leven
Ik leefde met schimmen
ongekend en groot
en mijn jonge kinderziel
was dag'lijks in nood
Ik weet nu al jaren
wat jij hebt meegemaakt
en je eenzaamheid van toen
is iets wat me nog steeds raakt
Was jij nog die puber
en ik volwassen
ik had je nooit verraden
al zou de wereld
me voor altijd versmaden
Reacties op dit gedicht
Sylvia van Hulzen vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
Sylvia van Hulzen
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
23 juni 2002
Thema's:
[Genegenheid]
[Teleurstelling]
[Verdriet]