ik ben bang om televen,
maar ook bang om uit dit leven tegaan.
ik blijf maar huilen
steeds in het zelfde hoekje staan.
ik verdrink haast in me tranen
en me ogen worden rood.
ik voel me steeds weer vies.
was ik maar dood.
maar de angst om het tedoen
tebang voor de pijn.
zeg ik eerlijk
ik wil nergens meer zijn.
elke keer de aanranking
elke keer voel ik alles in mij
ik denk alleen
mijn leven is voorbij
dankzij hem
is het leven, nooit meer zo als het is geweest
en als ik iemand echt kon haten
dan ben jij het het allermeest.