Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
ONBARMHARTIG
Het warme blanke schelpenzand
ligt maagdelijk te blinken
laat zuigend water slinken
op het serene strand
Het minnekozend kabbel
dat warme korrels kust
vertoeft in speelse rust
en teder liefdesknabbel
'n Plots vlagend bries
doet wolken opzwellen
die zon strak omknellen
in grijs doorschijnend vlies
Laat traag verdichte duisternis
de hemel onverschrokken
het helder licht verlokken
tot grauwe hechtenis
De torens die schuimen breken
gegeseld wordt het witte zand
verdronken is dit stille land
aan rauwe kracht bezweken
Reacties op dit gedicht
Sylvia van Hulzen vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Voske
:
Donderdag, juni 20, 2002 23:16
Heerlijk om te lezen.
Over dit gedicht
Auteur:
Sylvia van Hulzen
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
20 juni 2002
Thema's:
[Natuur]