Verborgen gevoelens
Ik dacht dat ik het niet erg vond
Dat ik in de wolken was en jij op de grond
Dat ik alles zoveel mooier zag
Het mooiste was nog wel jouw lach
De hemel was grijs maar snel kleurde hij blauw
Alles veranderde bij die aanblik van jou
Mijn dagen waren gevuld met die gedachten
En op jou kon ik uren blijven wachten
Het maakte mij allemaal niets meer uit
Uren lang staren en opschrikken van een geluid
Dat gevoel dat had geen doel
Vroeg of laat, hoog of laag, zolang ik het maar voel
Maar langzaam ging het weg en even
Dacht ik: het is niet meer in leven
Het maakte mij allemaal niet meer uit of ik je zag
Vulde de dagen met mijn eigen lach
Maar toen begon jij over die ander
En plots rolde er langzaam een waterlander
Over mijn wang, in mijn hart begon het te steken
Het bleek dat ik jou toch nog niet was vergeten
*17-06-2002*