Jij was een grote steun.
In tranen van verdriet.
Elke keer kreeg ik van iedereen een dreun.
Die mij vervolgens achterliet.
Jij was mijn maatje.
Die er voor mij was.
Ik had met jou nog al wat praatjes
Waaronder, die klote klas!
Daar begon alle elende.
En ondanks zorgen en pijn.
Die al waren in een oude legende.
Beloofde bij me tezijn.
De belofte van wat ging komen.
Verbrak jij echter niet.
Je liet juist een geluk van bloemen in mijn hart stromen
En toen verdween al het verdriet.
Nu na die sombere tijd.
En nu die dagen die er zijn.
Wil ik je niet meer kwijt.
Want dankzij jou heb ik het nu reuze fijn!!!!!!!
Ik wil je daarom bedanken,
voor die goede daad.
Je ziet:
dankzij jou zie je dat het beter gaat!!!!!!!!