Waarom is de zin van het leven, zo moeilijk te vinden?
Waarom stelt een mens er zoveel vragen over?
Waarom verbergt de oprechtheid
zich in onbereikbare plaatsen, vluchtend voor ons?
Is de zin in het leven misschien het zoeken
naar antwoorden op deze vragen?
Of moet ik nog meer vragen stellen?
Om dan in het rood te staan met de antwoorden?
Gaat het niet gemakkelijker om gewoon
zonder vragen je leven te leiden
in de baan die je zelf wil,
maar toch rekening houdend met de tijd?
Oei, ik kijk op mijn barometer
en zie dat ik weer in het rood sta.
Ik stop met verzoeken te stellen
om nogmaals in evenwicht te komen met mezelf.