Ik vroeg je een kleinigheid,
maar je deed of ik je het onmogelijke vroeg.
Waarom duw je me weg,
zoals je Lesley wegduwde??
Ik weet dat je mijn dagboek hebt gelezen.
Het gedichtje van Kevin stak
niet hoe het normaal altijd steekt.
Als je het wilde lezen
had het gewoon gevraagd,
maar nee mama lief doet het liever achter mijn rug!
En nu weet je wat mijn wens is
maar toch...
Waarom laat je me dan weer een stap richting
het einde zetten??
Wil je het?
Je moet het maar vragen,
het is snel gebeurt,
ik zal geen pijn voelen,
en zeker geen spijt...