Diepe rode riviertjes groeven in de zacht geworden aarde die de papperige vloeistof gulzig in zich opnam en langzaam opzwol. De huid van het lege omhulsel veranderde in een grijsgrauw aangezicht en trok langzaam strak om nooit meer te hoeven bewegen. Met schokkende beweging kwam het stromende bloed tot stilstand en de aarde baadde in een enorme plas wat zij in poses tot haar nam. Het omhulsel zakte langzaam naar beneden in de drassige aarde, waar het langzaam een nog voor hem onbekende wereld zou betreden. Hartelijk werd hij verwelkomd. De schaduw verdween in de schemering...