Ik heb het gevoel een masker te dragen,
om de mensen om mij heen niet weg te jagen.
Ook al wil dat laatste niet zo lukken,
maar dat komt door al die verkeerde indrukken.
Ik doe altijd alsof er niets aan de hand is,
maar uiteindelijk komt toch dat gemis.
gemis naar dat meisje onder dat ding,
dat met plezier door het leven ging.
Door dat masker lijkt het alsof dat meisje nog steeds hetzelfde is,
maar eigenlijk is er niet meer één gelijkenis.
Het masker bekt dan wel iedereen af,
terwijl het verborgen meisje liever geen antwoord gaf.
Het masker is dan wel een grootspreker,
terwijl het meisje is onzeker.
Hopelijk kan dit masker snel af,
want eigelijk is dit anders voordoen gewoon laf.