Ik ben me aan het afsluiten
van alles en iedereen
een muurtje om me heen aan het bouwen
en ik weet niet meer waarheen
Ik probeer alleen te blijven
ik stoot iedereen af
wat moet ik toch beginnen
is dat een soort straf?
Sommigen zeggen het ligt aan je karakter
anderen zeggen kom tussen de mensen
maar mijn geest wil niet meer
wie wil dat nou voor zichzelf wensen
Niemand mag te dicht bij komen
iedereen moet weg gaan
waar ben ik toch mee bezig
en weet dat ik het zelf niet kan verstaan
Het wordt moeilijker om onder het volk te komen
ik wil gewoon alleen zijn
en alle vragen die in men gedachten stromen
zijn er allemaal van opgekropte pijn!