toch zo tastbaar....
ik kan he voelen als de dood mij bedreigt
, ik kan het voelen als mijn verdriet mij te pakken krijgt
dan is het toch tastbaar he als ik die pijn voel dan is hetmij duidelijk het leven heeft wel een doel
het doel om te leven dat is toch simpel maar hoe kan je nnu leven zonder te voelen hoe kan je nu voelen als alles ontastbaar zou zijn ik ben er zeker van dat een begrip uit mijn ziel de onzekerheid het verdriet de pijn niet zomaar niet bestaat maar ik wacht al tijden tot het mij verlaat
tja iet dat toch zo tastbaar is ik weet echt ni of dat wel weg gaat...
, ik kan het voelen als mijn verdriet mij te pakken krijgt
dan is het toch tastbaar he als ik die pijn voel dan is hetmij duidelijk het leven heeft wel een doel
het doel om te leven dat is toch simpel maar hoe kan je nnu leven zonder te voelen hoe kan je nu voelen als alles ontastbaar zou zijn ik ben er zeker van dat een begrip uit mijn ziel de onzekerheid het verdriet de pijn niet zomaar niet bestaat maar ik wacht al tijden tot het mij verlaat
tja iet dat toch zo tastbaar is ik weet echt ni of dat wel weg gaat...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: °tha°_koew | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||