de kachel
die liefde sprak
en zei:
weet dat ik van je houd
de kachel
liet me nooit alleen
liet me smelten
ook al was ik zo hard
als steen
diezelde gedaante
is nu zo koud
voor mij
de kachel waar ik me altijd
even aan kon warmen
die kachel dat was jij
warmte is uit je
weggegleden
de kilte straalt van je af
ik moet er maar mee leven
mezelf wat warmte geven
jij wilt het niet meer
kippenvel...
elke keer weer