ik heb mezelf bedrogen..
ik leek wel gek
maar heb tegen mezelf gelogen.
ik had mezelf niet meer in de hand.
het was stil in de kamer..
en schoof alles aan de kant.
ik lag op mijn bed en keek naar het plafond.
ik dacht terug, en zag een meisje..
hoe verlegen en onzeker ze daar stond.
nu komt de daad..
ik kan het nog herrineren, maar voor terug draaien, is het te laat.
ik zag mezelf daar staan verdrietig en bleek.
ik had mezelf voorgelogen..
de wereld die zo afschuwelijk leek,
nog erger was als dat ik dacht..
dat het nog grouwer was als de donkerste nacht..
dat ik beter niet kon leven.
dat ik beter kon gaan...
dat ik nergens meer om hoefden te geven..
dat was een stomme fout..
nu achter af, ik ben nu best oud..
zie ik wat ik mezelf toen had aan gedaan..
ik zie mezelf alweer staan..
mijn bleke gezicht vol met zorgen..
geen zin meer in morgen..
ik had tegen me gelogen..
dat de wereld niks meer was..
die gedachten nam mijn blijheid af..
nu kan ik alleen nog maar hopen, op een toverstaf..
die toch nog een lach kan toveren op mijn snoet..
dat me de gedachten weer eens kan brengen: de wereld is prachtig de wereld is goed!