Twijfel
Eens die er is
kent ze haar begin
en vindt geen einde
Twijfel luistert
naar alle woorden die onlogisch lijken
twijfel doorboort het geloof
twijfel scheldt weg de vergiffenis
verdoemd die zekerheid
die nu rust op flinterdunne gronden
eens was er twijfel
die verving zekerheid
na lange tijd
van vallen en opstaan
houdt ze haar woord
twijfel blijft
verdwijnt somtijds op de achtergrond
maar blijft
en baant haar weg temidden van twee mensen
Twijfel parasiteert op de grootste zekerheden
ze zuigt er de energie uit
en schept een nieuw kader
om zelf in te kunnen overleven
twijfel in mij
twijfel in jou
twijfel in.....
een eindeloze ketting wordt het
twijfel
ALLESVERNIELEND
maar helend
als het een valse zekerheid betrof
TWIJFEL
men grootste vijand
en dikste vriendje
m'n kritisch oog
in een vertwijfelende blik
Twijfel cijfert zichzelf nooit weg
en misschien goed ook.....
Shakespeare zei:
Twijfel aan God
twijfel aan de sterren
twijfel over de zon en de maan
maar twijfel nooit over mijn liefde voor jou
wel,
mist Twijfel daar zijn vriendje niet?
nee,
Twijfel en Liefde
twee mensen die overal slagen
te overleven
bij zichzelf en zekerheid
behalve twijfel bij liefde
en liefde bij twijfel
de enige locus amoenus
waar ze zichzelf uitsluiten
....
twijfel aan alles
behalve aan Liefde
en Liefde
vergeet Twijfel!
Twijfel en Liefde
de zekere gronden
waar we niet door kunnen vallen
enkel als
liefde een inbreuk deed op de liefde
leef een gescheiden weg
YOU TWo!!!